Η Κίνα αποτελεί σήμερα την δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με προοπτική να τις ξεπεράσει μέχρι το 2020. Όλα αυτά σε μία χώρα όπου πάνω από 900 εκατομμύρια πολίτες ζουν με εισοδήματα χαμηλότερα των 5 δολαρίων την ημέρα, 100 εκατομμύρια βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και 83 από τους συνολικά 212 ντόπιους δισεκατομμυριούχους, κάθονται στα έδρανα της μονοκομματικής κινεζικής βουλής.
Πίσω στη δεκαετία του ‘50 και του ’60, την “Πολιτιστική Επανάσταση” και το μαοϊκό “Μεγάλο Βήμα προς τα εμπρός”, η Κίνα ήταν μία φτωχή αγροτική χώρα. Ο αρχικός στόχος βιομηχανοποίησής της απέτυχε και η στροφή προς το δρόμο του ατσαλιού και της γεωργίας είχε τραγικά αποτελέσματα. Η επίθεση του καθεστώτος σε οτιδήποτε αντιπροσώπευε τη διανόηση και τις επιστήμες εκδηλώθηκε με ένα κύμα βίαιων μετεγκαταστάσεων αστικών πληθυσμών στην αγροτική ύπαιθρο.
Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και διώχθηκαν για τις πολιτικές και θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, σε μία χώρα όπου μετά το θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξή της.