2007 - 2011

Το radiobubble (περισσότερο ανοικτή διαδικτυακή κοινότητα παρά ό,τι άλλο), απ' το 2007 που βγήκε στον αέρα, είχε μια κάπως ιδιόμορφη άποψη για την έννοια “ενημέρωση”. Έτσι, πολύ πριν τον Απρίλη του 2011 που απευθύναμε “ανοικτό κάλεσμα στην κοινότητα για τη δημιουργία ενός δικτύου δημοσιογραφίας των πολιτών”, και τα όσα ενδιαφέροντα ακολούθησαν και οδήγησαν τελικά στη δημιουργία του blog που βρίσκεστε τώρα, είχαν προηγηθεί πολλά:

Η κάλυψη των Αμερικανικών εκλογών και της εκλογής Ομπάμα το 2008 που, αν μη τι άλλο, ανίχνευσε τα όρια ανάμεσα στη δημοσιογραφία “της παλιάς εποχής” και τη δημοσιογραφία της νέας εποχής. 

Η κάλυψη των γεγονότων που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του '08 που έθεσε επιτακτικά την ανάγκη της δημιουργίας ενός “σοβαρού πόλου” της λεγόμενης δημοσιογραφίας των πολιτών.

Oι εκπομπές μας για τις άδειες και την κουλτούρα των creative commons, αλλά και οι εκπομπές μας για το ανοικτό λογισμικό, τα ψηφιακά δικαιώματα και την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο. Για τα τελευταία άλλωστε έμελλε να ενημερωθούμε καλύτερα από πρώτο χέρι μέσω των διωκτικών Αρχών της χώρας

Οι συνεντεύξεις πολιτικών αρχηγών, βουλευτών, εκπροσώπων κομμάτων, υποψηφίων για το αξίωμα του βουλευτή ή του Δημάρχου, πολλών διαφορετικών απόψεων και πολιτικών χώρων.
Μπορείτε όλες να τις αναζητήσετε στο αρχείο συνεντεύξεων, δίπλα στις συνεντεύξεις σοβαρών καλλιτεχνών ή απλά... σοβαρών πολιτών.

Το αφιέρωμα στο “μεταναστευτικό” που μας υπενθύμισε πόσο καλό κάνει... να είναι κανείς σοβαρός σε θέματα τα οποία βολεύουν οι φωνές και η φασαρία. 

Αλλά και το αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι, στο οποίο συμμετείχαν περισσότερα από 100 blogs και ανέδειξε τη δημιουργική δύναμη της ελληνικής blog-όσφαιρας.

Η δημοσίευση μερικών χαμένων ντοκουμέντων που υπενθυμίζουν από που ξεκίνησε το “ελεύθερο ραδιόφωνο” των FM για να φτάσει στον σημερινό του πόνο.
Μια απλή υπενθύμιση δηλαδή του γιατί εμείς αναγκαστικά πήραμε τα βουνά του διαδικτύου.
Η σοβαρή κάλυψη απεργιών, διαδηλώσεων, κινητοποιήσεων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό μέσω του coveritlive με τη συμμετοχή του σκεπτόμενου διαδικτύου
Αυτά και άλλα πολλά... Όπως οι εκπομπές μας  για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική, και τα ραδιοφωνικά ντοκιμαντέρ μας που διαρκώς κλείνουν το μάτι σε όσους σκέφτονται ότι “δημοσιογραφία”, “ενημέρωση”, “επικοινωνία” και “νέα μέσα” παραμένουν λέξεις-δοχεία. Κι είναι δικό μας θέμα αν θα φυτέψουμε μέσα τους λουλούδια ή θα τις χρησιμοποιήσουμε για να κρύψουμε μέσα τους τα λεφτά.

Περισσότερα για το radiobubble στο Μανιφέστο του, καθώς και την δεύτερη διακήρυξή του.
Ένα κείμενο περί τη δημοσιογραφία των πολιτών εδώ. 

ΥΓ. Τα πρώτα δύο χρόνια, ψιλοκρατάγαμε και ένα αρχείο για το τι έγραφαν για εμάς τα συμβατικά Μέσα ή για το τι λέγαμε στα επιστημονικά συνέδρια και τις ημερίδες που μας καλούσαν και τα παρκάραμε εδώ.  Ένα “εγχειρίδιο του χρήστη του radiobubble” δημοσιεύσαμε μετά τα 2 πρώτα χρόνια της λειτουργίας μας. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.  Ένα επεξηγηματικό κείμενο, για το “τι είναι radiobubble”, δημοσιεύσαμε επίσης μετά τα δύο πρώτα χρόνια της λειτουργίας μας εδώ.