Η παρακάτω έρευνα/παρουσίαση έγινε από κοινού με την δημοσιογράφο της Εφημερίδας των Συντακτών Ντίνα Δασκαλοπούλου. Με επιπλέον στοιχεία που προσέθεσε προφορικά, η δημοσιογράφος παρουσίασε τη συγκεκριμένη δουλειά στην εκδήλωση που διοργάνωσε την Πέμπτη 18 Απριλίου η Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος.
- Εισαγωγικά -
«But the establishment can't admit that it is the
human rights violations that make the countries attractive to business». (Edward S. Herman, "The Human Rights Charade")
«Αυτό όμως που δεν μπορεί
να παραδεχτεί το καθεστώς είναι ότι οι ίδιες οι παραβιάσεις ανθρωπίνων
δικαιωμάτων είναι εκείνες που καθιστούν τις χώρες ελκυστικές στις
επιχειρήσεις».
Κάπου
στα 1998 ο Edward Herman, ο άνθρωπος που με τον Noam Chomsky συνέγραψε ένα από τα πιο κομβικά
βιβλία για την πολιτική οικονομία των μίντια, αναφερόταν στην αδυναμία των
καθεστωτικών μέσων των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν ότι τα στρατιωτικά καθεστώτα στην
Αργεντινή και την Βραζιλία όπως επίσης και εκείνα του Πινοσέτ στη Χιλή και του
Μάρκος στις Φιλιππίνες, δημιουργούσαν τις κατάλληλες επενδυτικές συνθήκες για
τον επιχειρηματικό επεκτατισμό των ΗΠΑ. Η συντριβή των εργατικών αντιστάσεων,
το ποδοπάτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και η επιβολή νόμων προς όφελος των
επενδυτών ήταν το μείγμα πολιτικής του νεογέννητου νεοφιλελευθερισμού, γύρω στις
αρχές της δεκαετίας του ’70. Κράτη έκτακτης ανάγκης, καταστολή και
στρατιωτικοποίηση: οι συνήθεις συνθήκες υποδοχής για τις ανάγκες εγκαθίδρυσης
κεφαλαίων – συνθήκες άγνωστες στα καθεστωτικά μίντια των ΗΠΑ.
Περίπου
40 χρόνια μετά, το καπιταλιστικό εγχείρημα της ευρωζώνης βρίσκει τη δική του
θέση στην αλληλουχία κρίσεων του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Η
Ελλάδα των μνημονίων και των διαψεύσεων, των αριθμών και των ανθρώπων, των
εξασφαλισμένων και των επισφαλών, εμφανίζεται στο παραπάνω σχήμα με τις δικές της
όπως είναι λογικό ιστορικές ιδιορρυθμίες. Με την καταγεγραμμένη ανεργία να
αγγίζει το 28%, με το 60% των ανέργων να μην έχουν εργαστεί για ένα χρόνο και
με την υποτίμηση της εργασίας να συνεχίζεται αμείωτη, η ατομική και συλλογική
εξαθλίωση κυριαρχεί στην καθημερινότητα. Ο ντόπιος καπιταλισμός, εξωστρεφής
όταν το υπαγορεύουν οι ανάγκες αναπαραγωγής του αλλά και εσωστρεφής για λόγους
«εσωτερικής» διατήρησης της κυριαρχίας του, κάνει μέχρι στιγμής πολύ καλά τη
δουλειά του – στέκει ανεξέλεγκτος μέσα στη ψευδεπίγραφη δημοκρατία της
μεταπολίτευσης που τον εξέθρεψε, ενώ συμβάλλει στην αφομοίωση και την καταστολή
ριζοσπαστικών κινηματικών διαδικασιών. Παρά τις δυσκολίες όμως, αυτές οι
τελευταίες αφήνουν τα ίχνη τους, συνδιαμορφώνουν νέες εστίες αντίστασης και καλλιεργούν
πολιτικά προτάγματα.
Εντασσόμενη
στο παραπάνω σχήμα, η συγκεκριμένη παρουσίαση ενδιαφέρεται να σκιαγραφήσει
μάλλον, και όχι ν’ αναλύσει σε βάθος (θα ήταν χρήσιμη ωστόσο μια τέτοια
δουλειά) έναν σύντομο προβληματισμό για την ποιότητα της δημοσιογραφικής
κάλυψης του επενδυτικού σχεδίου της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» ( το 95%
ανήκει στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold και κατά 5% στην ΑΚΤΩΡ του ομίλου
συμφερόντων Μπόμπολα) και των αντιδράσεων που συναντά στην τοποθεσία Σκουριές
της Χαλκιδικής.