Το Ευρωκοινοβούλιο ανακρίνει την Τρόικα

Η "εξέταση" της Τρόικα που πραγματοποιήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ερμηνεύει τις σοβαρές παραλείψεις σε επίπεδο δημοκρατίας και νομοθεσίας, την ευθύνη για τις οποίες φέρουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έναντι των χωρών που υποβλήθηκαν στα "προγράμματα οικονομικής διάσωσης" που διενεργούνται εδώ και τέσσερα χρόνια.

Παρά την καλυμμένη πρόθεση να "ξεπλυθεί" η Τρόικα, η προκαταρκτική έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δε μπορεί να μην αναφερθεί σε πολλές παρατυπίες. Αυτή η αξιολόγηση περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα ερωτηματολόγια που εστάλησαν στους βασικούς υπεύθυνους, οι οποίοι εντελώς ατιμώρητοι, δεν απαντούν καν ή απαντούν ελλιπώς.

Το σχέδιο έκθεσης που υπογράφεται από τους Othmar Karas και Liem Hoang Ngoc, μέλη της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, παραδόξων και ανεξήγητα λησμονεί τη διάσωση του ισπανικού τραπεζικού τομέα, που έγινε τον Ιούνιο του 2012 και αφορά 100 δις ευρώ (εκ των οποίων λέγεται πως έχουν χρησιμοποιηθεί τα 41,3 δις).

Η προκαταρκτική έκθεση, που θα πάρει την οριστική της μορφή λίγο πριν τις ευρωεκλογές, τον Απρίλιο, σημειώνει σοβαρές παρατυπίες της Τρόικα, και δικαιολογεί τη δράση της σε πολλές περιπτώσεις. Μιλά για "τεράστια πρόκληση της Τρόικα", υπερασπίζεται την ιδέα σύμφωνα με την οποία "ο χρόνος πίεζε, τα νομικά εμπόδια έπρεπε να εκτοπιστούν, ο φόβος για διάλυση της ευρωζώνης ήταν πραγματικός, έπρεπε να υιοθετηθούν πολιτικές συμφωνίες…". Η περίπτωση υλοποίησης εναλλακτικών μέτρων απορρίπτεται, με το παρακάτω σκεπτικό:

Το έγγραφο σημειώνει πως "εξαιτίας της ad hoc φύσης της κατάστασης, δεν υπήρχε κατάλληλη νομική βάση για την δημιουργία της Τρόικα, με βάση το πρωτογενές δίκαιο της Ένωσης". Το γεγονός επιβεβαιώνεται έμμεσα από την Επιτροπή, όταν αυτή αναφέρει πως "το μοντέλο της Τρόικα υιοθετείται από τον ευρωπαίο νομοθέτη (βλ. άρθρο 7 του κανονισμού 472&2013)", όπερ υπονοεί πως πριν το 2013 δεν υπήρχε αντίστοιχη περίπτωση. Γνωρίζουμε όμως πως όλα τα προγράμματα της Τρόικα, πλην αυτού της Κύπρου, ξεκίνησαν πριν από αυτή την ημερομηνία.

Εξάλλου, η έκθεση υπογραμμίζει το διπλό ρόλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ως όργανο των κρατών και ως θεσμικό όργανο της Ένωσης) και της ΕΚΤ (ως τεχνικό σύμβουλο και πιστωτή) εντός της Τρόικα, και τα προφανή αντικρουόμενα συμφέροντα, ως κριτή και μέλους. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της λειτουργίας της ΕΕ, η αποστολή της ΕΚΤ περιορίζεται στο πεδίο της νομισματικής πολιτικής, και κατά συνέπεια "η συμμετοχή της ΕΚΤ σε οποιαδήποτε υπόθεση σχετική με πολιτικές προϋπολογισμού, φορολογίας και διαρθρωτικού σχεδιασμού, τοποθετείται σε αμφίβολο νομικό πεδίο". Εξού και προκύπτει "η ελλιπής δημοκρατική υπευθυνότητα" της Τρόικα στις ενδιαφερόμενες χώρες.

Η έκθεση προειδοποιεί ότι "η αποστολή της Τρόικα θεωρείται ασαφής και αδιαφανής" και εμφανίζεται ιδιαιτέρως κριτική έναντι των μνημονίων, σχετικά με τα οποία υπογραμμίζεται η αδιαφάνεια των διαπραγματεύσεων.

Η Τρόικα αποφεύγει τις ερωτήσεις και ρίχνει τις ευθύνες στα κράτη

Οι υποτιθέμενοι υπεύθυνοι των προγραμμάτων διάσωσης, η Επιτροπή, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, το Eurogroup και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, απαντούν, όταν απαντούν, στο ερωτηματολόγιο που τους έστειλε το Ευρωκοινοβούλιο, με ελαφρότητα και καθόλου ικανοποιητικά. Όλοι συμφωνούν στο να ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους. Για παράδειγμα, το ΔΝΤ αρνήθηκε να απαντήσει, με το επιχείρημα πως δεν υποχρεούται να λογοδοτήσει στο Ευρωκοινοβούλιο, πράγμα που φαίνεται παράδοξο, γνωρίζοντας πως αυτό το ίδιο επιβάλλει τις πολιτικές του στα κοινοβούλια. Ο Herman Van Rompuy απάντησε πως "δεν είχε ανάμειξη", ενώ ως Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εκπροσωπεί τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος του Eurogroup απέφυγε την ερώτηση, λέγοντας πως τα θεσμικά όργανα τις Τρόικα είναι οι καταλληλότεροι να απαντήσουν, ενώ την ίδια στιγμή, η ΕΚΤ πετάει το μπαλάκι στο Eurogroup: "Σχετικά με τα μέτρα που ελήφθησαν για τις συγκεκριμένες χώρες, θα ήταν ορθότερο να απαντήσει το Eurogroup".

Όλοι αυτοί οι αρμόδιοι είναι αναμεμειγμένοι εδώ και χρόνια στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις, υπό την ασαφή εντολή της Τρόικα. Στηρίζουν αυτές τις πολιτικές ασκώντας μεγάλες πιέσεις στα κράτη μέλη για να τις υλοποιήσουν. Τη στιγμή που καλούνται να απαντήσουν στους Ευρωβουλευτές, αποποιούνται τις ευθύνες τους και ρίχνουν το φταίξιμο στα κράτη, των οποίων την εθνική κυριαρχία έχουν αποσπάσει. Η Επιτροπή, όπως και η ΕΚΤ, δηλώνει καθαρά: "Η πατρότητα και η σύλληψη των προγραμμάτων ανήκουν στις (ντόπιες) αρχές".

Ξέραμε ήδη πως τα θεσμικά όργανα και τα ανώτερα στελέχη τους απολαμβάνουν απόλυτη ατιμωρησία ενώπιον της δικαιοσύνης, τώρα ξέρουμε και ότι φτάνουν μέχρι το σημείο να αρνούνται να δώσουν απαντήσεις σχετικά με το βαθμό ανάμειξής τους.

[Πηγή]

[Πηγή]