Επιμέλεια: Μελίνα Σπαθάρη, Υπεύθυνη Επικοινωνίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα
«Σε τι εξυπηρετεί άλλη μια Παγκόσμια Ημέρα;», «Δεν έχουν χάσει πλέον το νόημά τους;».
Φέτος για άλλη μια χρονιά θα ακούσουμε να διατυπώνονται οι στάνταρ αυτές ερωτήσεις, και την κουβέντα να ανάβει ανάμεσα στα μέτωπα που τάσσονται υπέρ και κατά μιας Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα, υπέρ και κατά της γυναίκας ως σύμβολο, ως πολιτικό διακύβευμα, ως ένα ξεχωριστό «οικοσύστημα» αξιών και αντιλήψεων, με ελλείψεις, ανάγκες και δικαιώματα.
Και ενώ θα μαίνεται η συζήτηση και στα δικά μας τηλεοπτικά παράθυρα, περίπου 1000 γυναίκες εκεί έξω θα χάνουν τη ζωή τους κάθε μέρα από αυτό που θα έπρεπε κανονικά να είναι το πλέον χαρούμενο γεγονός στη ζωή τους: την εγκυμοσύνη και τον τοκετό τους.
Αυτές οι γυναίκες, μην έχοντας πρόσβαση σε περίθαλψη για να καλύψουν τις άμεσες ιατρικές ανάγκες τους, αποτελούν μια θλιβερή, «ενοχλητική» στατιστική, αδιανόητη για τις εύπορες χώρες. Η στατιστική από μόνη της δεν λέει τίποτα. Αρχίζει όμως να αποκτά νόημα αν συνδεθεί με την πληροφορία ότι η πλειοψηφία αυτών των θανάτων θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν αυτές οι γυναίκες είχαν πρόσβαση σε εξειδικευμένες κλινικές, φάρμακα και εξοπλισμό.
Οι θάνατοι αυτοί είναι ένα «ιάσιμο» πρόβλημα. Ωστόσο, πόσοι από εμάς το γνωρίζουμε; Και πόσοι το θυμόμαστε, έστω στις 8 Μαρτίου;
Εκατομμύρια γυναίκες δεν ζητούν τη βοήθειά μας. Πεθαίνουν γι’ αυτήν.
Πέρυσι το Δεκέμβριο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) βρέθηκαν στο Buin, ένα χωριό στη Μπουγκενβίλ, της Παπούα, Νέα Γουινέα. Το μέρος αυτό είναι απομονωμένο και διαθέτει ελάχιστες υπηρεσίες, ως επακόλουθο των εμφύλιων συγκρούσεων που έπληξαν την περιοχή πριν 11 χρόνια. Είχαν ακούσει για μια γυναίκα που είχε μόλις πεθάνει προσπαθώντας να φέρει στη ζωή δύο δίδυμα. Πηγαίνοντας να εξετάσουν τα δύο νεογέννητα που επιβίωναν, βρήκαν μια άλλη γυναίκα που γεννούσε δίδυμα. Χρειάστηκε να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο τους στο Buin, αμέσως μόλις τους ανέφερε ότι στο ιστορικό της είχε ένα παιδί νεκρό κατά τη γέννα.
Ο τοκετός ήταν δύσκολος, παρατεταμένος. Δύο υγιή όμως αγοράκια ήρθαν στη ζωή με ασφάλεια. Αυτό που θα μπορούσε όμως να είναι μια όμορφη εμπειρία, όπως για οποιαδήποτε γυναίκα από εμάς, έφτασε να λάβει διαστάσεις επείγοντος. Η πιθανότητα αιμορραγίας έπειτα από τοκετό διδύμων είναι πολύ μεγαλύτερη, και η νεαρή γυναίκα άρχισε να αιμορραγεί, έχασε κοντά στο ένα λίτρο αίματος. Οι MSF κατάφεραν να θέσουν υπό έλεγχο την αιμορραγία της με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και φαρμάκων, αποφεύγοντας έτσι περαιτέρω επιπλοκές, να χάσει κι άλλο αίμα και ενδεχομένως να πεθάνει.
«Η πρόσβαση στην υγεία στις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες είναι περιορισμένη και οι περισσότερες γυναίκες δεν λαμβάνουν επείγουσα περίθαλψη που μπορεί να χρειαστούν κατά την εγκυμοσύνη τους και τον τοκετό», αναφέρει σήμερα η Κάρα Μπάκμπερν, μαία και Σύμβουλος Γυναικείας Υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η οποία είχε πάρει μέρος στη διάσωση της γυναίκας. «Εκείνη τη μέρα, στην Μπουγκενβίλ, σώθηκε μια ζωή», θυμάται, «άλλη μια όμως χάθηκε, και η διαφορά ήταν ότι η δεύτερη γυναίκα είχε στη διάθεσή της λύσεις πρακτικές, ιατρικές, που ανέτρεψαν το μοιραίο».
Η πρόσβαση για όλες τις εγκύους σε ποιοτική ιατρική περίθαλψη μπορεί να μοιάζει με όνειρο ακατόρθωτο.
«Η μακροπρόθεσμη μείωση της μητρικής θνησιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί και πρέπει να δοθεί από τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις που ασχολούνται με την ανάπτυξη, τα δικαιώματα των γυναικών, τη μορφωση των νεαρών κοριτσιών και τη βελτίωση των συστημάτων υγείας», αναφέρει η Ιωάννα Παπάκη, Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, μαία στο επάγγελμα. «Παρόλο όμως που αυτές οι στρατηγικές ανάπτυξης είναι ζωτικής σημασίας, υπάρχουν γυναίκες που πεθαίνουν σήμερα. Ως ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που δρα σε επείγουσες καταστάσεις και σε κρίσεις, έχουμε θέσει ως στόχο την κάλυψη αυτής της άμεσης ανάγκης. Έχω δει με τα μάτια μου τις τεράστιες δυσκολίες που οι γυναίκες αντιμετωπίζουν κι έχω νιώσει μεγάλη χαρά όταν οι ομάδες μας φτάνουν και παρέχουν περίθαλψη σε μέρη όπως το Νταρφούρ, η Μαδαγασκάρη, η Σρι Λάνκα και η Παπούα, Νέα Γουινέα. Βλέποντας την τεράστια σημασία που έχει αυτή η περίθαλψη, αναρωτιέμαι πόσες γυναίκες στον κόσμο θα συνεχίσουν να μην έχουν πρόσβαση σ’ αυτήν;».
«Στις χώρες όπου δουλεύουμε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι προσδοκίες μας είναι συγκεκριμένες: Καταφέρνουμε να μειώσουμε τον αριθμό των θανάτων που βλέπουμε στις κλινικές και στα νοσοκομεία που υποστηρίζουμε, καλύπτοντας τις άμεσες ανάγκες των εγκύων σε περιβάλλον κρίσης. Οι ιατρικές μέθοδοι που χρησιμοποιούμε, εφαρμόζονται εδώ και πολύ καιρό, και η εμπειρία μας από τα προγράμματά μας και τις επείγουσες παρεμβάσεις μας σε περιβάλλοντα κρίσης έχουν δώσει άφθονες αποδείξεις ότι οι μητρικοί θάνατοι μπορούν να αποφευχθούν», συμπληρώνει.
Είναι γεγονός ότι ένα τοις εκατό όλων των εγκύων του πλανήτη αντιμετωπίζει απειλητικές για τη ζωή του επιπλοκές κατά τη διάρκεια του τοκετού, όπου κι αν βρίσκονται, στο Λονδίνο, την Αθήνα, το Πορτ Ο Πρενς, ή τη Μογκαντίσου. Οι γυναίκες που ζουν σε συνθήκες πολέμου, κρίσεων υγείας και εκτοπισμού γίνονται ακόμη πιο ευάλωτες. Και οι επιπλοκές για όσες ζουν σε εμπόλεμες ζώνες αυξάνονται όταν καταρρεύσουν οι μονάδες υγείας.
Οι αιτίες στις οποίες πρέπει να εστιάσει κανείς είναι πολύ συγκεκριμένες: αιμορραγία, μολύνσεις, μη ασφαλείς αμβλώσεις, διαταραχές υπέρτασης, δύσκολος τοκετός.. Ευθύνονται για πάνω από το 80% όλων των μητρικών θανάτων παγκοσμίως. Στις μονάδες επείγουσας μαιευτικής φροντίδας μπορούμε να παρέχουμε περίθαλψη για αυτές τις επιπλοκές ακόμη και σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου. Η ιατρική φροντίδα και οι διαθέσιμοι πόροι είναι τα κλειδιά σε μια οποιαδήποτε κρίση. Συχνά βλέπουμε ότι η πρόσβαση στην επείγουσα μαιευτική φροντίδα θα κάνει τη διαφορά όπου κι αν βρίσκεται μια έγκυος γυνάικα. Είτε είναι στο δρόμο, προσπαθώντας να γλιτώσει από πολεμικές συγκρούσεις, είτε προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε έναν καταυλισμό προσφύγων, είτε κείτεται σκεπασμένη με ένα πλαστικό σεντόνι ενώ το σπίτι της έχει μόλις καταρρεύσει από σεισμό, θα χρειαστεί σίγουρα εξειδικευμένο προσωπικό, φάρμακα και εξοπλισμό για να αντιμετωπίσει τυχόν επιπλοκές στον τοκετό της. Αυτό θα της σώσει τη ζωή, τη δική της και του παιδιού της.
Φέτος για ακόμη μια Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως και κάθε άλλη μέρα ας θυμηθούμε ότι ακόμη κι ένας μητρικός θάνατος είναι ένα απαράδεκτο γεγονός που μπορεί να αποφευχθεί. Οι γυναίκες πρέπει να πάψουν να πεθαίνουν επειδή πρόκειται να φέρουν στη ζωή ένα παιδί.
www.msf.gr/women
 |
| Γυναίκες έξω από το νοσοκομείο του Μασίσι, στο Βόρειο Κίβου, Λ.Δ. Κογνκό © Clio Van Cauter |
«Σε τι εξυπηρετεί άλλη μια Παγκόσμια Ημέρα;», «Δεν έχουν χάσει πλέον το νόημά τους;».
Φέτος για άλλη μια χρονιά θα ακούσουμε να διατυπώνονται οι στάνταρ αυτές ερωτήσεις, και την κουβέντα να ανάβει ανάμεσα στα μέτωπα που τάσσονται υπέρ και κατά μιας Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα, υπέρ και κατά της γυναίκας ως σύμβολο, ως πολιτικό διακύβευμα, ως ένα ξεχωριστό «οικοσύστημα» αξιών και αντιλήψεων, με ελλείψεις, ανάγκες και δικαιώματα.
Και ενώ θα μαίνεται η συζήτηση και στα δικά μας τηλεοπτικά παράθυρα, περίπου 1000 γυναίκες εκεί έξω θα χάνουν τη ζωή τους κάθε μέρα από αυτό που θα έπρεπε κανονικά να είναι το πλέον χαρούμενο γεγονός στη ζωή τους: την εγκυμοσύνη και τον τοκετό τους.
Αυτές οι γυναίκες, μην έχοντας πρόσβαση σε περίθαλψη για να καλύψουν τις άμεσες ιατρικές ανάγκες τους, αποτελούν μια θλιβερή, «ενοχλητική» στατιστική, αδιανόητη για τις εύπορες χώρες. Η στατιστική από μόνη της δεν λέει τίποτα. Αρχίζει όμως να αποκτά νόημα αν συνδεθεί με την πληροφορία ότι η πλειοψηφία αυτών των θανάτων θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν αυτές οι γυναίκες είχαν πρόσβαση σε εξειδικευμένες κλινικές, φάρμακα και εξοπλισμό.
Οι θάνατοι αυτοί είναι ένα «ιάσιμο» πρόβλημα. Ωστόσο, πόσοι από εμάς το γνωρίζουμε; Και πόσοι το θυμόμαστε, έστω στις 8 Μαρτίου;
Εκατομμύρια γυναίκες δεν ζητούν τη βοήθειά μας. Πεθαίνουν γι’ αυτήν.
Πέρυσι το Δεκέμβριο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (MSF) βρέθηκαν στο Buin, ένα χωριό στη Μπουγκενβίλ, της Παπούα, Νέα Γουινέα. Το μέρος αυτό είναι απομονωμένο και διαθέτει ελάχιστες υπηρεσίες, ως επακόλουθο των εμφύλιων συγκρούσεων που έπληξαν την περιοχή πριν 11 χρόνια. Είχαν ακούσει για μια γυναίκα που είχε μόλις πεθάνει προσπαθώντας να φέρει στη ζωή δύο δίδυμα. Πηγαίνοντας να εξετάσουν τα δύο νεογέννητα που επιβίωναν, βρήκαν μια άλλη γυναίκα που γεννούσε δίδυμα. Χρειάστηκε να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο τους στο Buin, αμέσως μόλις τους ανέφερε ότι στο ιστορικό της είχε ένα παιδί νεκρό κατά τη γέννα.
Ο τοκετός ήταν δύσκολος, παρατεταμένος. Δύο υγιή όμως αγοράκια ήρθαν στη ζωή με ασφάλεια. Αυτό που θα μπορούσε όμως να είναι μια όμορφη εμπειρία, όπως για οποιαδήποτε γυναίκα από εμάς, έφτασε να λάβει διαστάσεις επείγοντος. Η πιθανότητα αιμορραγίας έπειτα από τοκετό διδύμων είναι πολύ μεγαλύτερη, και η νεαρή γυναίκα άρχισε να αιμορραγεί, έχασε κοντά στο ένα λίτρο αίματος. Οι MSF κατάφεραν να θέσουν υπό έλεγχο την αιμορραγία της με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και φαρμάκων, αποφεύγοντας έτσι περαιτέρω επιπλοκές, να χάσει κι άλλο αίμα και ενδεχομένως να πεθάνει.
«Η πρόσβαση στην υγεία στις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες είναι περιορισμένη και οι περισσότερες γυναίκες δεν λαμβάνουν επείγουσα περίθαλψη που μπορεί να χρειαστούν κατά την εγκυμοσύνη τους και τον τοκετό», αναφέρει σήμερα η Κάρα Μπάκμπερν, μαία και Σύμβουλος Γυναικείας Υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η οποία είχε πάρει μέρος στη διάσωση της γυναίκας. «Εκείνη τη μέρα, στην Μπουγκενβίλ, σώθηκε μια ζωή», θυμάται, «άλλη μια όμως χάθηκε, και η διαφορά ήταν ότι η δεύτερη γυναίκα είχε στη διάθεσή της λύσεις πρακτικές, ιατρικές, που ανέτρεψαν το μοιραίο».
Η πρόσβαση για όλες τις εγκύους σε ποιοτική ιατρική περίθαλψη μπορεί να μοιάζει με όνειρο ακατόρθωτο.
«Η μακροπρόθεσμη μείωση της μητρικής θνησιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί και πρέπει να δοθεί από τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις που ασχολούνται με την ανάπτυξη, τα δικαιώματα των γυναικών, τη μορφωση των νεαρών κοριτσιών και τη βελτίωση των συστημάτων υγείας», αναφέρει η Ιωάννα Παπάκη, Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, μαία στο επάγγελμα. «Παρόλο όμως που αυτές οι στρατηγικές ανάπτυξης είναι ζωτικής σημασίας, υπάρχουν γυναίκες που πεθαίνουν σήμερα. Ως ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που δρα σε επείγουσες καταστάσεις και σε κρίσεις, έχουμε θέσει ως στόχο την κάλυψη αυτής της άμεσης ανάγκης. Έχω δει με τα μάτια μου τις τεράστιες δυσκολίες που οι γυναίκες αντιμετωπίζουν κι έχω νιώσει μεγάλη χαρά όταν οι ομάδες μας φτάνουν και παρέχουν περίθαλψη σε μέρη όπως το Νταρφούρ, η Μαδαγασκάρη, η Σρι Λάνκα και η Παπούα, Νέα Γουινέα. Βλέποντας την τεράστια σημασία που έχει αυτή η περίθαλψη, αναρωτιέμαι πόσες γυναίκες στον κόσμο θα συνεχίσουν να μην έχουν πρόσβαση σ’ αυτήν;».
«Στις χώρες όπου δουλεύουμε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι προσδοκίες μας είναι συγκεκριμένες: Καταφέρνουμε να μειώσουμε τον αριθμό των θανάτων που βλέπουμε στις κλινικές και στα νοσοκομεία που υποστηρίζουμε, καλύπτοντας τις άμεσες ανάγκες των εγκύων σε περιβάλλον κρίσης. Οι ιατρικές μέθοδοι που χρησιμοποιούμε, εφαρμόζονται εδώ και πολύ καιρό, και η εμπειρία μας από τα προγράμματά μας και τις επείγουσες παρεμβάσεις μας σε περιβάλλοντα κρίσης έχουν δώσει άφθονες αποδείξεις ότι οι μητρικοί θάνατοι μπορούν να αποφευχθούν», συμπληρώνει.
Είναι γεγονός ότι ένα τοις εκατό όλων των εγκύων του πλανήτη αντιμετωπίζει απειλητικές για τη ζωή του επιπλοκές κατά τη διάρκεια του τοκετού, όπου κι αν βρίσκονται, στο Λονδίνο, την Αθήνα, το Πορτ Ο Πρενς, ή τη Μογκαντίσου. Οι γυναίκες που ζουν σε συνθήκες πολέμου, κρίσεων υγείας και εκτοπισμού γίνονται ακόμη πιο ευάλωτες. Και οι επιπλοκές για όσες ζουν σε εμπόλεμες ζώνες αυξάνονται όταν καταρρεύσουν οι μονάδες υγείας.
Οι αιτίες στις οποίες πρέπει να εστιάσει κανείς είναι πολύ συγκεκριμένες: αιμορραγία, μολύνσεις, μη ασφαλείς αμβλώσεις, διαταραχές υπέρτασης, δύσκολος τοκετός.. Ευθύνονται για πάνω από το 80% όλων των μητρικών θανάτων παγκοσμίως. Στις μονάδες επείγουσας μαιευτικής φροντίδας μπορούμε να παρέχουμε περίθαλψη για αυτές τις επιπλοκές ακόμη και σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου. Η ιατρική φροντίδα και οι διαθέσιμοι πόροι είναι τα κλειδιά σε μια οποιαδήποτε κρίση. Συχνά βλέπουμε ότι η πρόσβαση στην επείγουσα μαιευτική φροντίδα θα κάνει τη διαφορά όπου κι αν βρίσκεται μια έγκυος γυνάικα. Είτε είναι στο δρόμο, προσπαθώντας να γλιτώσει από πολεμικές συγκρούσεις, είτε προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε έναν καταυλισμό προσφύγων, είτε κείτεται σκεπασμένη με ένα πλαστικό σεντόνι ενώ το σπίτι της έχει μόλις καταρρεύσει από σεισμό, θα χρειαστεί σίγουρα εξειδικευμένο προσωπικό, φάρμακα και εξοπλισμό για να αντιμετωπίσει τυχόν επιπλοκές στον τοκετό της. Αυτό θα της σώσει τη ζωή, τη δική της και του παιδιού της.
Φέτος για ακόμη μια Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως και κάθε άλλη μέρα ας θυμηθούμε ότι ακόμη κι ένας μητρικός θάνατος είναι ένα απαράδεκτο γεγονός που μπορεί να αποφευχθεί. Οι γυναίκες πρέπει να πάψουν να πεθαίνουν επειδή πρόκειται να φέρουν στη ζωή ένα παιδί.
www.msf.gr/women
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου