Αστυνομικές «σκιές» στο προφίλ του Χρυσοχοΐδη

Του Μανώλη Σταυρακάκη

Ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη στην κούρσα διαδοχής του ΠΑΣΟΚ αυτοπροβάλλεται ως επιτυχημένος στον τομέα της Δημόσιας Τάξης, προκαλώντας τη μνήμη των αστυνομικών και όχι μόνο

Η «ατζέντα» δημόσιας τάξης και ασφάλειας, όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσει αντικείμενο και της ενδοκομματικής σύγκρουσης για την ανάδειξη νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, καθώς η εγκληματικότητα δεν επηρεάζει πλέον τις επιλογές μόνο των ψηφοφόρων στις εθνικές ή τις τοπικές εκλογές.
Υπουργοί αστυνομίας και μυστικών υπηρεσιών, άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που διεκδικούν και επιτυγχάνουν την αναρρίχησή τους σε ηγετικές θέσεις κομμάτων, κρατών και κυβερνήσεων…
Πρώτος έδειξε τις προθέσεις του ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, συνδέοντας εμμέσως την υποψηφιότητά του (και) με την επιτυχημένη, όπως δήλωσε στην πρωινή εκπομπή του «Μέγκα», θητεία του στην Κατεχάκη, ενώ ο νυν υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, ο οποίος φέρεται επίσης να αναζητά το τάιμινγκ για την ανακοίνωση της δικής του υποψηφιότητας, έχει πυκνώσει το τελευταίο διάστημα την επικοινωνιακή του αντεπίθεση, δίνοντας την αίσθηση ότι προσπαθεί να εμφανιστεί στα μάτια της κοινής γνώμης πιο επιτυχημένος από τον προκάτοχό του.

Μια ανασκόπηση των πεπραγμένων των δυο προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι, καθώς ανήκουν στο ίδιο κόμμα, δεν έχουν πολλά περιθώρια κοκορομαχιών. Ο πρώτος μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν εκείνος που κατά το διάστημα της ενδεκάμηνης νέας (Οκτώβριος 2009-Σεπτέμβριος 2010) θητείας του στο υπουργείο, έστρωσε το έδαφος στον δεύτερο για να παρουσιάσει σχεδόν αμέσως μετά τον ανασχηματισμό τον Σεπτέμβριο του 2010 τις πρώτες μεγάλες θεσμικές και οργανωτικές παρεμβάσεις στο χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας. Και μάλιστα με την καθοριστική συμβολή του τότε υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Σπύρου Βούγια, στον οποίο είχε αναθέσει ο Χρυσοχοΐδης την προετοιμασία των μεγάλων αλλαγών, όπως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (που είναι σε εκκρεμότητα βεβαίως), η διαχείριση του μεταναστευτικού και των προβλημάτων του κέντρου της Αθήνας, η αντιμετώπιση των τροχαίων, ο εθελοντισμός κλπ.
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, πάντως, η δεύτερη θητεία του Μ. Χρυσοχοΐδη στην Κατεχάκη δεν συγκρίνεται με την περίοδο του 1999-2003, όταν είχε όλη την ευχέρεια και την οικονομική άνεση να ικανοποιεί τα αίτημα των ενστόλων ή να κάνει «παιγνίδι» με αποκορύφωνα την επικοινωνιακή και όχι μόνο, διαχείριση της εξάρθρωσης της 17Ν.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ομοσπονδίες των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών, με την επάνοδό του στην Κατεχάκη το 2009, τον εγκαλούσαν μονίμως για ολιγωρία και μη αποφασιστικότητα στη λήψη αποφάσεων αναφορικά με την ικανοποίηση υπερώριμων αιτημάτων τους, αλλά και για μη εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων του ίδιου του κόμματός του.

Σημαντική παράμετρος –αρνητική για τον Μ. Χρυσοχοΐδη, ήταν βεβαίως η «καμμένη γη» και οι διαλυμένες υπηρεσίες που είχε παραλάβει από την κυβέρνηση Καραμανλή, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει τότε. Εγκληματικότητα στα ύψη (με Καμπούλ είχε παρομοιάσει την Αθήνα προεκλογικά), αστυνομική αυθαιρεσία, απανωτές τρομοκρατικές ενέργειες (με το πρωτοφανές συμβάν να πλήττεται θανάσιμα ο ίδιος ο υπασπιστής του μέσα στο γραφείο του), υποχρηματοδότηση υπηρεσιών λόγω Μνημονίου κλπ).
Βεβαίως, εξαρχής το ισχυρό του χαρτί ήταν η δημιουργία του υπερ-υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, που του έδινε τη δυνατότητα να ελέγχει πλήρως και να αντλεί δύναμη από όλες τις υπηρεσίες ασφαλείας με την ευρεία έννοια, από την ΕΥΠ μέχρι το Λιμενικό και την Πολιτική Προστασία. Το αδύνατο σημείο της υπουργίας του, από την άλλη, ήταν οι δυσλειτουργίες και τα εγγενή προβλήματα της διαχείρισης και της αποτελεσματικότητας των πολυπληθών σωμάτων (70.000 ατόμων συνολικά), που συνιστούσαν ένα εκρηκτικό μεν κοκτέιλ, αλλά που αποτελούσαν τον καλύτερο σύμμαχο του οργανωμένου εγκλήματος, αν συνυπολογίσουμε τη διαπλοκή και τη διάχυση της διαφθοράς στον κρατικό μηχανισμό, θέματα με τα οποία ουδέποτε είχαν ασχοληθεί στην Κατεχάκη.

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, ωστόσο, επέλεξε να εφαρμόσει μια «προσωπική» πολιτική, χωρίς να ακολουθεί πιστά το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτό απέρριψε ακόμα και την πρόταση της Ομοσπονδίας των αστυνομικών για τη σύσταση μιας ειδικής διακομματικής επιτροπής, η οποία θα είχε ως αντικείμενο τη χάραξη μιας εθνικής συναινετικής πολιτικής για τα Σώματα Ασφαλείας και η οποία θα διευκόλυνε το έργο του εκάστοτε υπουργού, αφού δεν θα χρεωνόταν προσωπικά το κόστος των όποιων αποφάσεων για την βελτίωση της αστυνόμευσης και την πάταξη του εγκλήματος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν θέλησε καν να συζητήσει αυτήν την πρόταση, η οποία σημειωτέον ότι είχε φτάσει αρχές του 2009 μέχρι και τη Βουλή, αποσπώντας την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ δια στόματος Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος εγκαλούσε την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, θέτοντας το ερώτημα «γιατί η κυβέρνηση απέρριψε με αυταρέσκεια και ανοήτως, την ευεργετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Διακομματική» (κάτι που αντελήφθη αργότερα ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χρήστος Μαρκογιαννάκης και έσπευσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, λίγο πριν οδηγηθεί σε εκλογές η κυβέρνηση Καραμανλή).

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης είναι αλήθεια ότι είχε δώσει βαρύτητα στην εξάρθρωση της τρομοκρατίας και στην τόνωση της αστυνόμευσης με τις ομάδες ΔΙ.ΑΣ. (κάτι που είχε ξεκινήσει όμως επί Νέας Δημοκρατίας), ενώ δεν δίστασε να «αδειάσει» το κοινό επιτελείο αρχηγείου και υπουργείου από 500 αστυνομικούς -υποτίθεται πλεονάζον προσωπικό- που υπηρετούσαν σε διάφορες Διευθύνσεις του, ασχέτως αν έτσι μειωνόταν το έργο τους. Επίσης, στα θετικά του είναι ότι δέχτηκε το αίτημα της Ομοσπονδίας της αστυνομικών για τη σύσταση ανεξάρτητου γραφείου αντιμετώπισης αυθαιρεσιών, το οποίο όμως καλά καλά δεν έχει λειτουργήσει ακόμα. Αν επίσης εξαιρέσουμε το γεγονός ότι η αστυνομία κατάφερε να δώσει ένα καίριο χτύπημα στη νεοτρομοκρατία λίγο πριν αναλάβει τα ηνία του υπουργείου ο Χρήστος Παπουτσής, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, όπως λένε στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας, δεν έχει να καυχιέται για πολλά πράγματα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ

Το Κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ανέφερε π.χ. ότι «αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού σχεδίου για τη ριζική αναδιοργάνωση της ΕΛ.ΑΣ., με στόχο τη δημιουργία μιας σύγχρονης αστυνομίας». Μόλις τώρα ανακοινώθηκε από τον Χρήστο Παπουτσή ότι θα γίνει μελέτη και μάλιστα με κονδύλια του ΕΣΠΑ, ενώ το αίτημα είχε υποβληθεί από την Ομοσπονδία των αστυνομικών πολλά χρόνια πριν (αναφερόμαστε συνεχώς στην Ομοσπονδία, διότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες μέχρι πρότινος προφανώς για να έχουν την εύνοια της πολιτικής ηγεσίας παρουσίαζαν μια ρόδινη κατάσταση και δεν εισηγούνταν τη λήψη ριζοσπαστικών μέτρων, εκτός κι αν είχαν δεδομένη εκ των προτέρων τη σύμφωνή της γνώμη). Μέχρι και η ίδρυση και λειτουργία της Οικονομικής Αστυνομίας, πρόταση της ΠΟΑΣΥ ήταν, που κατατέθηκε μετά το φιάσκο των Ζωνιανών…
Άλλο μεγάλο προεκλογικό τρικ του ΠΑΣΟΚ ήταν η «αλλαγή στον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας». Όχι μόνο δεν έγινε, αλλά και μια ομάδα εργασίας που συγκροτήθηκε χωρίς τη συμμετοχή συνδικαλιστών για την αλλαγή του π.δ. περί κρίσεων και προαγωγών, υπέβαλε «εν κρυπτώ» τις προτάσεις στον υπουργό χωρίς ουδείς να γνωρίζει μέχρι και σήμερα το περιεχόμενό τους. Και προφανώς δεν περιποιούν τιμή σε κανέναν τα όσα «βυζαντινά» συνοδεύουν κάθε χρόνο τις κρίσεις των αξιωματικών, όλων των Σωμάτων.

Όσο για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας επί Χρυσοχοΐδη σε ξηρά και θάλασσα, είναι περιττό να αναφερθούμε όχι μόνο επειδή ως κοινωνικό φαινόμενο που είναι δεν περιμένουμε την αντιμετώπισή της μόνο από τους ένστολους με τον τρόπο που τους έχουν μάθει να εργάζονται, αλλά επειδή μέχρι τότε δεν υπήρχε καν κεντρική πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος. Έπρεπε να καταρρεύσει η χώρα για να ανακαλύψουν ότι εκτός από τους συνήθεις κλεφτοκοτάδες και τους γιάννηδες αγιάννηδες, υπάρχουν και τα αόρατα διαπλεκόμενα συμφέροντα που άδειαζαν συστηματικά τα ταμεία του κράτους και όχι μόνο. Ή για τα κυκλώματα λαθρεμπορίας που οργώνουν (μέχρι πότε άραγε) τις ελληνικές θάλασσες…

Γράφαμε στην προηγούμενη ηλεκτρονική έκδοση για τη μαφία των τοκογλύφων της Θεσσαλονίκης ότι δεν μπορεί να δρούσε χωρίς πολιτική επιρροή (αυτό αναφέρει ο ορισμός του οργανωμένου εγκλήματος άλλωστε), διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες διάφορους διαλόγους των συλληφθέντων με εκλεκτά πρόσωπα του τοπικού κατεστημένου και το ερώτημα είναι: υπήρχε και ροή βρώμικου χρήματος και προς τα ταμεία των όποιων «προστατών» της ή όχι; Μέχρι που φτάνουν οι εντολές και οι έρευνες της αστυνομίας με άλλα λόγια, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για την επιτυχία της, πόσω μάλλον για εκείνη των υπουργών της;

αναδημοσιεύτηκε απο το μπλογκ των εργαζομένων του Επενδυτη