Eκατοντάδες ακαδημαϊκοί στη Βρετανία υπέγραψαν ένα έγγραφο που δημοσιοποιήθηκε σήμερα και στο οποίο εκφράζονται οι ανησυχίες για τις τρομερές συνέπειες που θα επέλθουν εάν το «white paper» της κυβέρνησης για την ανώτερη εκπαίδευση γίνει τελικά νόμος.
Το έγγραφο αυτό, που φέρει τον τίτλο «Υπερασπίζοντας την Δημόσια Ανώτερη Εκπαίδευση», περιλαμβάνει μια πλειάδα ακαδημαϊκών εγνωσμένου κύρους (400 τον αριθμό), όπως ο Stefan Collini του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, ο Howard Hotson του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ο John Holmwood, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ.
Οι εναλλακτικές προτάσεις εμφανίζονται με τη μορφή εννιά προϋποθέσεων για την αξία της ανώτερης εκπαίδευσης στην κοινωνία. Βασιζόμενες σε πρόσφατη έρευνα, οι προτάσεις αποτυπώνουν την αντίληψη ότι οι αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση είναι βασισμένες στην ιδεολογία παρά την οικονομική αναγκαιότητα – επιπλέον οι αλλαγές αυτές δεν πρόκειται δεν θα έχουν μακροχρόνιες αποταμιεύσεις.
Οι ακαδημαϊκοί και οι υποστηρικτές αυτής της κίνησης λένε ότι οι προωθούμενες μεταρρυθμίσεις αγνοούν τελείως τη δημόσια αξία της ανώτερης εκπαίδευσης, ενώ αντίθετα δίνουν προσοχή στα «ιδιωτικά οφέλη με τη μορφή ‘κερδών’ που προέρχονται τόσο από τις επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο όσο από την ‘οικονομία της γνώσης’ με όρους παραγωγικότητας και συμβολής στην οικονομική ανάπτυξη».
Αυτό σημαίνει, συνεχίζει η έρευνα, ότι η προσέγγιση των μαθητών ως καταναλωτές έρχεται σε αντίφαση με την άποψη του πρωθυπουργού που θέλει να αντιστρέψει την «ηθική κατάπτωση» που «ευθύνεται» για τις πρόσφατες αναταραχές στη Βρετανία.
Οι 9 προϋποθέσεις που τίθενται στο έγγραφο είναι ότι η ανώτερη εκπαίδευση έχει δημόσια όπως και ιδιωτικά οφέλη. Τα δημόσια αυτά οφέλη χρειάζονται οικονομική υποστήριξη˙ τα δημόσια πανεπιστήμια είναι απαραίτητα για να οικοδομηθεί και να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη στο δημόσιο διάλογο˙ τα δημόσια πανεπιστήμια έχουν μια κοινωνική αποστολή και πρέπει να βοηθούν στην εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων˙ η δημόσια ανώτερη εκπαίδευση είναι μέρος ενός γενεακού συμβολαίου στο οποίο η μεγαλύτερη γενιά πρέπει να επενδύσει στην καλή διαβίωση των μελλοντικών γενεών˙ οι δημόσιοι θεσμοί που παρέχουν παρόμοια προγράμματα σπουδών πρέπει να χρηματοδοτούνται παρομοίως˙ η εκπαίδευση δεν πρέπει να προσεγγίζεται σαν ένα απλό καταναλωτικό αγαθό˙ η εκπαίδευση των δεξιοτήτων δεν είναι η ίδια με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση˙ το πανεπιστήμιο είναι μια κοινότητα που συγκροτείται από διαφορετικές αρχές και με διαφορετικές διδασκαλικές δραστηριότητες, από έρευνες και από εξωτερικές συνεργασίες˙ τέλος, τα πανεπιστήμια δεν είναι μόνο παγκόσμιοι θεσμοί, αλλά εξυπηρετούν τις τοπικές και τις περιφερειακές κοινότητες.
Παράλληλα, ένα ξεχωριστό παράρτημα (appendix) αποδεικνύει ότι η αλλαγή του κόστους των διδάκτρων από επιχορηγήσεις σε δανειακές ενισχύσεις μπορεί να μειώνει ελλείμματα βραχύχρονα, ωστόσο πρόκειται για ένα λογιστικό κόλπο. Μακροχρόνια, το χρέος μπορεί να αυξηθεί αν οι φοιτητές χρεωκοπήσουν ή αν διαγράψουν τις αποπληρωμές τους ενώ οι επιστροφές από φόρους θα χαθούν απ’ όσους απορρίψουν την ανώτερη εκπαίδευση ως «ακριβό» σπορ.
Με πληροφορίες από Guardian
X.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου